W Szwecji ok. 80% wszystkich bloków mieszkalnych i 220 tys. małych budynków jest ogrzewanych ciepłem systemowym, co oznacza, że niemalże cztery miliony osób korzysta z takiej formy ogrzewania w domu, w pracy czy w szkole. 

Szwedzkie ciepłownictwo w ostatnich trzydziestu latach przeszło totalną rewolucję. W latach 70. było oparte głównie na oleju opałowym. Gwałtowny wzrost cen ropy w trakcie kryzysu naftowego był przyczyną wprowadzenia przez parlament pakietu ustaw, które miały doprowadzić do stworzenia rynku alternatywnych źródeł energii. Pakiet ten wprowadzał m.in. system podatkowy i dotacji oraz zobowiązał gminy do przygotowania i wprowadzenia planów gospodarki regionalnymi zasobami paliw. Obecnie Szwecja jest prawie zupełnie niezależna od zagranicznych dostaw paliw kopalnych, tzn. ropy, gazu i węgla do produkcji energii elektrycznej i ciepła. Do blisko 50 proc. produkcji ciepła systemowego wykorzystywana jest biomasa, którą stanowią odpady z leśnictwa i przemysłu drzewnego, z przemysłu papierniczego oraz specjalnie uprawiane rośliny energetyczne. 

Ciepło ze śmieci 

W Szwecji w celu produkcji energii cieplnej i elektrycznej spala się ok. 50 proc. odpadów komunalnych, które zawsze są sortowane u źródła. Co roku spalanych jest ok. 4,5 miliona ton śmieci, co oznacza, że zyskuje się ok. 13,6 TWh energii z odpadów, a to odpowiada rocznemu zużyciu ciepła w 810 tys. gospodarstw domowych i energii elektrycznej w 250 tys. domów jednorodzinnych. W praktyce oznacza to, że ok. 15 proc. ciepła systemowego pochodzi ze spalania odpadów. Efektywna technologia odzysku energii z niesortowanych odpadów umożliwia uzyskanie z dwóch ton odpadów komunalnych energii przewyższającej energetycznie 1 tonę węgla. 

Ciepło odpadowe z przemysłu 

Około 10 proc. ciepła systemowego stanowi tu ciepło odpadowe z przemysłu. Przykładowo prawie 1 proc. dostaw ciepła w szwedzkiej sieci ciepłowniczej pochodzi ze spalania gazu resztkowego z huty stali w mieście Lule? (45 tys. mieszkańców). W Szwecji niezwykle popularny jest także chłód systemowy. System zamiast ciepła dostarcza chłodne i świeże powietrze. Pierwszy zakład chłodzenia w Szwecji uruchomiono w 1992 r. Obecnie w Szwecji produkowane jest 700 GWh chłodu systemowgo. Jednak potencjał jest znacznie wyższy. Sondaże pokazują, że całkowite zapotrzebowanie na chłodzenie wynosi 2-5 tys. GWh. 

Materiał udostępniony przez partnera kampanii ?Misja-emisja? ? Ciepło Systemowe 

Fot. Depositphotos/lucianmilasan